Ο σκοπός οιασδήποτε θεραπείας της εν τω βάθει φλεβοθρόμβωσης είναι:

α) Η αποφυγή μιας πνευμονικής εμβολής (αποκόλληση τμήματος θρόμβου από το πόδι προς τους πνεύμονες),

β) η αποφυγή ενός νέου επεισοδίου θρόμβωσης (υποτροπή) και τέλος,

γ) η αποφυγή μελλοντικών επιπλοκών, όπως σοβαρή ανεπάρκεια στο εν τω βάθει φλεβικό δίκτυο (μεταθρομβωτικό σύνδρομο).

Η διαδερμική θρομβόλυση, τα τελευταία χρόνια, αποκτά όλο και μεγαλύτερο ρόλο στην αντιμετώπιση της εν τω βάθει φλεβοθρόμβωσης, ιδιαίτερα ανάμεσα σε νέους και δραστήριους ασθενείς. Το πλεονέκτημα που προσφέρει η τεχνική αυτή στους ασθενείς με εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση είναι η ταχεία διάλυση του θρόμβου, η καλύτερη, λοιπόν, προστασία των φλεβικών βαλβίδων από το θρόμβο και άρα η μικρότερη επίπτωση του μεταθρομβωτικού συνδρόμου.

Στα συμπεράσματα της ομιλίας του ο Δρ. Τσεκούρας περιέγραψε το προφίλ των ασθενών που μπορεί να οφεληθούν από μια διαδερμική θρομβόλυση.

Έτσι, πιο συγκεκριμένα, από την διαδερμική θρομβόλυση φαίνεται να οφελούνται:

α) Οι νέοι σε ηλικία ασθενείς με φυσιολογική κινητικότητα και φυσική δραστηριότητα πριν το θρομβωτικό επεισόδιο,

β) οι ασθενείς με έντονα συμπτώματα οξείας φλεβικής θρόμβωσης (πόνος, οίδημα) διάρκειας μεγαλύτερης των 5 ημερών (παρά την αντιπηκτική αγωγή) και μικρότερης των 14 ημερών,

γ) ασθενείς με νέα μηριαία θρόμβωση επί ιστορικού παλαιάς ιγνυακής θρόμβωσης, και, επίσης,

δ) ασθενείς με μικρό αιμορραγικό κίνδυνο.

Επιπλέον παράγοντες, που συνηγορούν στους παραπάνω, για επεμβατική θεραπεία με διαδερμική θρομβόλυση στην οξεία φάση του επεισοδίου είναι: η υποτροπή, το κάπνισμα, η παχυσαρκία, το σύνδρομο May Thurner, η θρόμβωση λαγονίου φλέβας, καθώς και η θρόμβωση της εν τω βάθει μηριαίας φλέβας.