Η αρχή της θεραπείας, σε κάθε περίπτωση κιρσών των κάτω άκρων, είναι να τεθούν εκτός κυκλοφορίας τα παθολογικά φλεβικά τμήματα που δημιουργούν τους κιρσούς. Σήμερα, οι ενδοαυλικές θεραπείες, όπως το λέιζερ, θεωρούνται ανώτερες της παλαιάς επέμβασης της σαφηνεκτομής, όχι, μόνο, λόγω των ελάχιστων ενοχλημάτων που τις συνοδεύουν, συγκριτικά με την ανοιχτή επέμβαση, αλλά και λόγω της καλύτερης αποτελεσματικότητάς τους. Η καλύτερη αποτελεσματικότητα των ενδοαυλικών τεχνικών οφείλεται, κυρίως, στην δυνατότητα προσπέλασης φλεβικών τμημάτων, όπου η ανοιχτή επέμβαση δεν είναι σχεδιασμένη να θεραπεύσει.

Στις ενδοαυλικές τεχνικές, ένας ανατομικός παράγοντας που επηρεάζει την επιτυχία της επέμβασης, καθώς και την διάρκεια ενός καλού αποτελέσματος, είναι το μέγεθος της παθολογικής φλέβας, που δημιουργεί τους κιρσούς και, η οποία, πρέπει να καταστραφεί. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Αμερικάνικης Φλεβολογικής και Αγγειοχειρουργικής Εταιρείας (2011), για το ενδοαυλικό λέιζερ, δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μέγεθος παθολογικής φλέβας, πάνω από το οποίο να υπάρχει απόλυτη αντένδειξη για τη εφαρμογή του.

Παρ΄όλα αυτά, στις λίγες περιπτώσεις ασθενών, όπου το μέγεθος της φλέβας ξεπερνά τα 2,5 εκατοστά, υπάρχει πολύ συζήτηση στην επιστημονική κοινότητα για το εάν θα πρέπει ή όχι να εφαρμοστεί η τεχνική. Παρά την ύπαρξη ερωτηματικών για την αποτελεσματικότητα του λέιζερ πάνω από τα 2,5 εκατοστά, έχουν περιγραφεί αρκετές περιπτώσεις επιτυχημένων επεμβάσεων, από πολύ έμπειρους χειριστές, σε φλέβες κοντά στα 3 εκατοστά.

Περιγραφή περιστατικού

Περιγράφεται, περίπτωση γυναίκας, 66 ετών, με εξαιρετικά εκτεταμένους και μεγάλους κιρσούς στο δεξιό κάτω άκρο. Η ασθενής είχε εντονότατη συμπτωματολογία φλεβικής ανεπάρκειας με πόνο, βάρος, καύσος, κράμπες και οίδημα του σκέλους. Στο πρόσφατο ιστορικό της υπήρχαν δύο αποτυχημένες προσπάθειες θεραπείας της κατάστασής της με άλλη ενδοαυλική τεχνική (ραδιοσυχνότητες), σε άλλο αγγειοχειρουργικό κέντρο.

Η παθολογική φλέβα που αποτελούσε την αιτία δημιουργίας των κιρσών ήταν η μείζονα σαφηνής φλέβα, η οποία, κοντά στην συμβολή της με την μηριαία φλέβα, βρέθηκε, υπερηχογραφικά, να φτάνει τα 4 εκατοστά (40 χιλιοστά)! Το μέγεθος αυτό είναι 8 -10 φορές μεγαλύτερο του φυσιολογικού. Πρόκειται, δηλαδή, για μία τεράστια διόγκωση της παθολογικής φλέβας κοντά σε άλλο, υγιές, φλεβικό τμήμα (μηριαία φλέβα), το οποίο στην επέμβαση των κιρσών θα πρέπει να παραμένει ανοιχτό.

Όπως φαίνεται και στην φωτογραφία η υγιής φλέβα (μηριαία) έχει διάμετρο 14 χιλιοστά και σε φυσιολογικές συνθήκες είναι 3,5 φορές μεγαλύτερη από την μείζονα σαφηνή φλέβα που δημιουργεί τους κιρσούς. Στην περίπτωσή μας, η μείζονα σαφηνής φλέβα, αντί να είναι 3,5 φορές μικρότερη από την μηριαία φλέβα, βρέθηκε να είναι σχεδόν 3 φορές μεγαλύτερη!!!

Η παθολογική φλέβα, πριν την καταστροφή της με την θερμική ενέργεια του λέιζερ, “απομονώνεται” με ένα ειδικό διάλυμα τοπικής αναισθησίας, γύρω από αυτήν. Απαιτείται, διεγχειρητικά, ακριβέστατη τοποθέτηση του διαλύματος αυτού, έτσι ώστε η μεγάλη ποσότητα θερμικής ενέργειας που απαιτείται για την σύγκλειση της γιγάντιας παθολογικής φλέβας να κατευθυνθεί μόνο σε αυτή και όχι στην γειτονική, μικρότερη, υγιή φλέβα.

Η επέμβαση, σε μία ασθενή με υψηλό καρδιολογικό κίνδυνο για γενική αναισθησία, πραγματοποιήθηκε υπό τοπική αναισθησία. Το αποτέλεσμα ήταν άριστο, με ύφεση των συμπτωμάτων της φλεβικής ανεπάρκειας, άμεσα μετεγχειρητικά. Από την μελέτη της διεθνούς βιβλιογραφίας δεν βρέθηκε άλλο περιστατικό, παγκοσμίως να έχει αντιμετωπιστεί με επιτυχία, με την τεχνική του λέιζερ, σε τέτοια γιγάντια μείζονα σαφηνή φλέβα. Τα επιτυχημένα περιστατικά που αναφέρονται, από καταξιωμένους χειριστές του λέιζερ είναι σε διαμέτρους, περίπου, 3 εκατοστών.

Στον τακτικό επανέλεγχο της ασθενούς, 4 μήνες μετά, το άριστο αποτέλεσμα παραμένει. Φυσικά, η μελέτη του περιστατικού συνεχίζεται, μιας και το επιστημονικό ενδιαφέρον για την διάρκεια του αποτελέσματος είναι υψηλό…

Συμπέρασμα

Η μελέτη της συμπεριφοράς του λέιζερ σε φλέβες μεγάλου μεγέθους είναι εξαιρετικής σημασίας και θα πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν καλύτερα. Και αυτό γιατί είναι η μόνη ενδοαυλική θεραπεία που, φαίνεται, ότι μπορεί να νικήσει τον παράγοντα “μεγάλο μέγεθος φλέβας”. 'Αλλες τεχνικές, όπως οι ραδιοσυχνότητες, ο σκληρυντικός αφρός και η ¨κόλλα” φαίνεται ότι, τουλάχιστον σε περιπτώσεις μεγάλων φλεβών, μειονεκτούν…